Rys historyczny
Historia tej rasy sięga ponad 150 lat. Rasą, która po części stworzyła obecnego pit bulla był buldog. Dawniej buldog był zwinnym i muskularnym psem, bardzo przypominającym dzisiejszego pit bulla. W wielu amerykańskich książkach o tej rasie występuje on właśnie pod nazwą buldog. Jednak większość źródeł nie potwierdza tej teorii, ponieważ istnieją dowody na to, że pit bull to krzyżówka buldoga z terrierami. Powodem krzyżowania tych ras była chęć uzyskania idealnego psa do walki, czyli połączenia wytrzymałości, siły i odporności na ból buldoga z zaciętością i szybkością terierów.
Gdy w Anglii, w 1835 roku, szczucie byków zostało zakazane, na popularności zaczęły zyskiwać walki dwóch psów przeciwko sobie. Jednym z głównych poglądów na historię American Pit Bull Terriera jest teza, że psy stosowane do walk w ringu były nową rasą specjalnie do tego stworzoną. Niektórzy jej autorzy uważają obecną nazwę, American Pit Bull Terrier za podwójnie błędną, gdyż rasa nie powstała w Ameryce i nie ma nic wspólnego z terierami. Popularne przypisywanie pochodzenia tej rasy od skrzyżowania pomiędzy psami na byki i terierami wyjaśniają jako pomylenie z historią rozwoju angielskiego bulteriera, który jest zupełnie osobną rasą psów, a której powstanie jest dobrze udokumentowane. Rodowody tej rasy, jeśli kiedykolwiek były zapisywane na papierze, nie były dokładne, gdyż żaden z hodowców nie chciał ujawniać sekretów swojego sukcesu innym i tym samym umożliwić im powtórzenie swoich osiągnięć. Nie później niż w połowie XIX wieku rasa została ujednolicona pod względem użyteczności.
UNITED KENNEL CLUB
Głowa - powinna byc średniej długości i prostokątna w kształcie.
Czaszka - płaska i najszersza na wysokości uszu.
Policzki - uwydatnione, skóra nie pomarszczona.
Pysk - kwadratowy, szeroki i głęboki.
Dobrze zaznaczone szczęki pokazują siłę. Dopuszczalny tylko zgryz nożycowy.
Uszy - cięte lub nie, osadzone wysoko na głowie, wolne od fałd.
Oczy - okrągłe,szeroko rozstawione, nisko i głęboko osadzone w czaszce. Kolor dowolny.
Nos - powinien mieć szerokie nozdrza. Każdy kolor jest akceptowany.
Szyja - muskularna i lekko wygięta w łuk, powinna się zwężać od ramion do głowy. Wolna od fałd i zmarszczek.
Ramiona - silne i muskularne, z szerokimi, spadzistymi łopatkami.
Grzbiet - krótki i silny, powinien mieć lekki spadek od kłębu do zadu. Nieco wygięty w lędzwiach, które powinny być lekko "podkasane".
Klatka piersiowa - głęboka, ale nie za szeroka, z dobrze wysklepionymi żebrami.
Żebra - dobrze wysklepione zwarte, zachodzące głęboko do tyłu.
Ogon - krótki w porównaniu z rozmiarem psa, nisko osadzony i zwężający się ku końcowi..Nie powinien być noszony powyżej lini grzbietu i nie może być cięty.
Kończyny - przednie powinny być duże, okrągłej kości, proste i równoległe do siebie. Śródręcza pionowe. Łapy mają być średniej wielkości, nie wykręcone ani na zewnątrz ani do wewnątrz. Standart wymaga łap skierowanych do przodu. Tylne powinny być lekko kątowane i lżejsze, ale stosownie silne. Uda raczej długie i dobrze umięśnione.
Chód - lekki i sprężysty, nie kołyszący i nie stąpający-"inochód".
Śierść - lśniąca, krótka i sztywna w dotyku. Każdy kolor i znaczenia są dozwolone.
Waga - nie jest ważna natomiast preferuje się dla suk od 13,6 kg do 22,7 kg, a dla psów od 15,9 kg do 27,2 kg.
Zachowanie i charakter
Psy tej rasy są cenione za siłę, waleczność i odporność na ból. Posiadają jednocześnie przy takim zestawie cech zrównoważony temperament. Istnieją osobniki w tej rasie posiadające cechy gameness - niepohamowanie do walki pomimo bólu.
Walki psów
Pit Bull Terrier jest rasą wywodzącą się w linii prostej z psów wyhodowanych w Anglii w XIX wieku i wykorzystywanych w walkach z innymi psami bądź zwierzętami, od szczurów po wielkie koty. Angielskimi potomkami tych ras są Bulterier oraz Staffordshire Bull Terrier nazywany też potocznie stafikiem. Przywiezione do Ameryki stafiki szybko zyskały dużą popularność, ze względów użytkowych ceniono zwłaszcza zwierzęta o większym wzroście. W drugiej połowie XIX wieku uformowała się użytkowa rasa psów użytkowych używanych do walk psów, ochrony i stróżowania. Nowa linia nie od początku była hodowana w czystości rasy. Wraz z rozwojem społeczeństw zachodnich walki psów traciły na popularności, a większość hodowców odcięła się od okrutnych praktyk. Hodowcom zależy na zachowaniu ostrości, jednakże swoim psom pozwalają się wyżyć w różnego rodzaju psich sportach takich jak weight pulling, ale nie w prawdziwej walce. W taki sposób udało sie ucywilizować Bulteriera, Staffordshire Bull Terriera czy Boston Terriera. W Ameryce bojowe terriery poszły dwoma drogami. Hodowcy odcinający się od walk hodują swoje psy jako American Staffordshire Terrier i od dziesięcioleci wykonują pracę odwrotną do pracy twórców psów bojowych, próbując stworzyć z nich miłych domowników. Jednak walki psów nie zniknęły całkowicie, gdyż przynoszą duże dochody. Wykorzystywane w nich psy, Pit Bull Terriery, to szczytowe osiągnięcie tego ponurego i okrutnego procederu. Cenione są przede wszystkim za niezłomny charakter oraz olbrzymią wręcz chęć do walki, rozbudzaną z pokolenia na pokolenia. Do tego dochodzi wielka jak na masę ciała siła, zwinność oraz gibkość. "Profesjonalnie" przygotowane do walk psy przechodzą morderczy trening którego celem jest przede wszystkim zdobycie jak najlepszej kondycji i zwinności (typowy Pit Bull waży 25-28 kg). Częstą praktyką jest też szczucie młodych Pitów na bezdomne, słabe lub młode psy. Los samych psów walczących jest również bardzo okrutny. W czasie walk odnoszą ciężkie obrażenia, poranione często zostawiane są samym sobie, wyrzucane i nieleczone, często giną, dla celów walki niszczone są ich zęby (nieczęste przypadki ostrzenia kłów). Traktowane są tylko jako źródło zysku, potrzebne dopóki mogą walczyć. Ze względu na swoje cechy rozprzestrzeniły się na całym świecie. W swojej ojczyźnie traktowane są z namaszczeniem i zdecydowana większość hodowli zmierza na drogę, którą przemierzył już American Staffordshire Terrier, odcinając się od walk oraz dążąc do uznania rasy całym świecie. W wielu krajach takich jak Rosja, Meksyk czy Chiny przemysł walk psów nadal kwitnie (choć nadal nie zniknął całkowicie z krajów zachodnich), a Pit Bull Terriery nadal są hodowane do tego, do czego je stworzono.
Ciekawostki
Pies ten jest uznawany za jedną z najniebezpieczniejszych ras psów i w związku z tym w wielu krajach jego hodowla przez osoby prywatne jest zakazana bądź obostrzona wymogiem posiadania pozwolenia lub rejestracji.
American Pit Bull Terrier często mylony jest z rasą American Staffordshire Terrier. Sytuacja ta wynika z faktu, że w USA istnieją dwie organizacje kynologiczne, które uznają inne rasy. Pies może być rejestrowany podwójnie, jako American Staffordshire Terrier i American Pit Bull Terrier, lub pojedynczo. Odróżnienie tych ras, jak twierdzą sami hodowcy, jest problematyczne. Opinie hodowców mówią że ewentualne kryterium rozróżnienia tych ras może stanowić charakter. American Pit Bull Terrier był bardziej gameness, obecnie jednak cechę tą niemal całkowicie zatraciły.
Zgodnie z informacją z Polskiego Związku Kynologicznego z dnia 27.09.2006 Ustawa o rasach psów agresywnych już nie obowiązuje.
Na podstawie Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie wykazu ras psów uznawanych za agresywne oraz warunków wydawania zezwoleń na utrzymywanie psa takiej rasy. (Dz. U. Nr 159, poz. 1051) utrzymywanie psa tej rasy wymaga zezwolenia właściwego organu gminy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz