Bergamasco

Cane de Pastore Bergamasco, czyli dosłownie "pies pasterza bergamskiego" (Bergamo to miasto oraz region we Włoszech) jest jednym z tych kudłatych owczarków, których kilka ras możemy spotkać w kilku rejonach Europy. Do jego kuzynów należy m.in. owczarek kataloński, puli, Bearded Collie i polski owczarek nizinny. Wszystkie te rasy pochodzą od teriera tybetańskiego, który w rzeczywistości jest psem zaganiającym i stróżującym.
Wielbiciele tych psów utrzymują, że rasa liczy już sobie ponad 200 lat. Powołują się przy tym na stare zapiski, mówiące o używanym w Alpach kudłatym owczarku o szacie "długiej, gęstej i niechlujnej". Sądzą, że mógł być to przodek dzisiejszego Bergamasco, którego dawniej hodowano do pilnowania owiec i bydła.
Wygląd
Bergamasco jest psem bardzo silnym, zwinnym i odpornym. Dzięki swojej obfitej szacie wydaje się o wiele potężniejszy, niż jest w rzeczywistości. W miarę wzrostu, szata zaczyna formować się w dredy, które u kilkuletniego psa mogą sięgać aż do ziemi, a nawet się po niej ciągnąć. Dotyczy to głównie psów wystawowych, gdyż u psów pracujących sierść często się niszczy, tworząc poszarpane kołtuny. W przeciwieństwie do dredów komondora czy puli, u Bergamasco są one grube, płaskie i szerokie, nieraz przypominając rybie łuski.
Sierść może miewać różne odcienie szarości i koloru płowego. Dopuszczalny jest także kolor matowej czerni, który w słońcu mieni się na rudo. U rasy tej włos z wiekiem się rozjaśnia, w zależności od pory roku zmienia także odcień. Popularna jest maść marmurkowa, która z wiekiem może zmieniać się w jasnopopielatą. Przy maści marmurkowej, tęczówka oka może być częściowo lub nawet całkowicie niebieska.
Charakter i usposobienie
We Włoszech bergamasco szkolone są na psy ratownicze (gruzowe) i doskonale się w tym sprawdzają. Są nieufne wobec obcych, co czyni z nich doskonałych stróżów. Nie okazują jednak bezpodstawnej agresji - odstraszają raczej wyglądem i warczeniem. Nie można jednak tego psa nazwać Owczarki te są bardzo przyjazne w stosunku do dzieci, są tolerancyjne, cierpliwe, opiekuńcze i inteligentne, choć nie zawsze ślepo posłuszne.
Pielęgnacja
Szata bergamasco nie wymaga szczególnej pielęgnacji, w sposób naturalny się filcuje, choć czasem dredom trzeba nieco "pomagać", by osiągnęły pożądany kształt. Bergamasco nie linieje, choć na sierści przynosi do mieszkania wiele brudu, więc jeśli nie ma się ambicji wystawowych, korzystne jest odpowiednie przycinanie sierści, co jednocześnie pozwala zachować większą higienę.